DUDAKLARIN ÜRPERSEDE SÖYLESİN

DUDAKLARIN ÜRPERSEDE SÖYLESİN

Gitme alıp başını, dinle beni,
Düş kurar gibi yazıyorum, bu şiiri,
Sevgiden başka bölüşecek bir şeyim yok şimdi.

Sevgi narin, sevgi hassas,
Biraz nazlı, biraz işvebaz.
Nedir bu gergin halin,
Allahaşkına, gevşe biraz.
Güçlüdür, sevginin kolları, bırak kendini,
Düşürmez yere, sarar, sarmalar seni.

Kalbin kırık, yüzün solgun olsa da,
Yüreğine hüzün, gözlerine yaş dolsa da,
Gönül bahçendeki tüm çiçekler,
Bir gün gelse, solsa da,
Kendini, ne benden, ne sevgimden saklama.

Sevgi, yüreğinin bir köşesinde,
Seninde bilmediğin, bir yerde saklı,
Hadi, ne duruyorsun, ara bul, kavuştur özgürlüğüne.
Adı bu, söylediğim bu, aşk bu hissettiğim.

Gönül gücü ile anlatmak istedim, sevmeyi sevilmeyi,
Gerek yok bundan ileri söze.
Hele bir bak şu gözlerime,
Eminim, kendini göreceğine.
Başka kimse yok ki, zaten içinde.

Sevgi nedir biliyorsun artık,
Bak, gördün mü, gizlediğin yeri buldun.
Özgür bırak duygularını, ellerinle dokun,
Öperek koklayarak dokun.

Yüreğinin gizlediğini dudakların ürperse de söylesin,
Seni seviyorum, seviyorum desin.

CEVAT KÖKSAL