Anasayfa
tarafından Aşkımın Ölümü..
İnandığın tek şey olan aşkın sona ermesidir ölüm!
Hayır yalan söyledim.. Bu kadar basit değil ölmek!
Kuruyan dudaklarından tek bir damla suyun esirgenmesidir zulüm!
Hayır yalan söyledim.. Bu kadar basit değil suçsuzluk!
Kardeşimin yanında mehv eylemek kendi basitliğim mi?
Kimin basitliği kendi diktiğim şadırvandan mehv eyleyememek?
Ölüm safhasında melek pelerinini giymek mi şerefsizlik?
Beni gördüğünde üzerimde zaten kırmızı pelerin vardı!
Kanıma bürünmüştü göz yağmurlarım göz dolusu olduğunda,
Erimişti başımızda tedirginliğin deli ve girgin hatsafhası!
Sana and içerken kim derdi ki bu salak boğulacak kaşıkta diye?
Ben ağlarken sen ne yapmıştın o minicik parmaklarınla?
Altı aydır hangi belediyenin ekibi çekti bu seli sanıyorsun?
Mahremiyetim aşkımdaki şeriat değil miydi duygu teninde?!
Duygu selimiz kalade değil miydi şevkli gecelerimizde,
Biz hangi geceyi seninle tango yapmadan geçirdik rayihana güzeli?
Bir tutam kızıl demetini kokluyordum rad’da..
Geriye kalan sarılığını öpüyordum usulca.. yavaşça..
Dudaklarınla da dans ediyordum figür bilmeden,
Seni annenden istemeyecek miydim usulüne uygun olarak?
Doğumum bile sancılıyken ölümüm mü sancısız geçicek?
Doğumumda bile ağlıyorken; beni ölürken hangi doktor güldürecek?!
Hangi doktor beni düzeltecek derdime çare olacak,
Bana uzman bir psikolog lazım kendisi delirmeden önce!
Şizofrenim evet!
Ya sen nesin?
Ben hayal ettiğim aşkı yaşıyorum!
En azından o daha merhametli! İstediğim herşeyi yapıyor!
En çoğundan o senden güzel değil.. kokun dahildir ifademe!
O nasıl bir kokudur ki beni uçuruyor her an yıldızlara,
Tek tek kayıyoruz dünya manzarasına doğru ordan oraya..
Kollarımı kenetliyorum da öyle uyanıyorum hayal manzaramdan,
Sanırım sen de o ara mitoloji indiriyorsundur gökyüzünden..
Hesaba katmadığım ihtimal mi kaldı anasını satayım!
Herkesi kırdım! Herşeyi mi yaktım anasını satayım!
Esinlenmekten bile vazgeçtim kalemimi dolduran dolulardan!
Bacağını açan orospu kızlara bile aldırış etmediysem vay halime!!
Ben sanırım buldum senin hastalığını..!
Evet evet buldum! Senin yaşadığın dünyan anhedonia.
Ben sanırım buldum kendi hastalığımı..!
Evet evet buldum! Benim yaşadığım dünyam melancolia.
Bu dudaklar her an-an be an yapışırdı ince uzun parmaklarına,
Lakin artık yok sana dahi herhangi birşey!
Sen herşeyi silip attın!
Herşeyi yırttın!
Herşeyi kırdın!
Herkesi yaktın!
Hiçe saydın!
Vurdun!
Parçaladın!
Diktin!
Çözdün!
Düğüm attın!
Kör düğüm!
Âmâ!
Vâveylâ!
Elveda Ulu rayihana!
Seyahatim çok uzaklara!
Felaketin yanı başında!
Bedduam seninle!
Beddualarım seninle atalay!
Geçmişini biliyorum senin her ulu rayihana!
İnancının geçmişini sikeyim namahrem edebiyatımla!
Kur’an’ımıza tapacaksın Rab’bımdan af dileyerek!
O zaman senin adına ben de dua edicem ulu Rab’ba!
Şimdi öl!
Şimdi çök dizlerinin üzerine!
Ateşleyeceğim seni bir bir tek tek çift mermilerle!
Karnındaki bebeğimi öldüreceğim hiç titremeden;
Senden kalan tek şey yokluğun olmalı aptal şey!
Allah’a en çok ettiğim dua senin ölmen oldu biliyor musun?
Ama ölmedin; en son babama ettiğim dua tutuyordu diye herhalde!
Melek doğmuştu vaveyladan önce,
Şimdi kendimi o Azrail meleğine bırakıyorum nişanesiyle..
Geber rayihana lakin geber!
Bana çektirdiğim acılara lanet olsun! Haram zıkkım olsun mutluluğuna!
Ama helal olsun nasıl cevap vermedin ulumalarıma!
Ve helal olsun söz tezgahımdaki sana hitap ettiğim edebiyat mahzenim!!!
Ve şimdi öl hadi suratıma bakacak gücün kaldıysa!
..
Vaveyla’nın son sözü şuydu;
’Güçsüz olduğunu söyleyebilecek gücün olsun yeter..’
ERAY DEDİK
Eray Dedik (Eray Dedik)
İnandığın tek şey olan aşkın sona ermesidir ölüm!
Hayır yalan söyledim.. Bu kadar basit değil ölmek!
Kuruyan dudaklarından tek bir damla suyun esirgenmesidir zulüm!
Hayır yalan söyledim.. Bu kadar basit değil suçsuzluk!
Kardeşimin yanında mehv eylemek kendi basitliğim mi?
Kimin basitliği kendi diktiğim şadırvandan mehv eyleyememek?
Ölüm safhasında melek pelerinini giymek mi şerefsizlik?
Beni gördüğünde üzerimde zaten kırmızı pelerin vardı!
Kanıma bürünmüştü göz yağmurlarım göz dolusu olduğunda,
Erimişti başımızda tedirginliğin deli ve girgin hatsafhası!
Sana and içerken kim derdi ki bu salak boğulacak kaşıkta diye?
Ben ağlarken sen ne yapmıştın o minicik parmaklarınla?
Altı aydır hangi belediyenin ekibi çekti bu seli sanıyorsun?
Mahremiyetim aşkımdaki şeriat değil miydi duygu teninde?!
Duygu selimiz kalade değil miydi şevkli gecelerimizde,
Biz hangi geceyi seninle tango yapmadan geçirdik rayihana güzeli?
Bir tutam kızıl demetini kokluyordum rad’da..
Geriye kalan sarılığını öpüyordum usulca.. yavaşça..
Dudaklarınla da dans ediyordum figür bilmeden,
Seni annenden istemeyecek miydim usulüne uygun olarak?
Doğumum bile sancılıyken ölümüm mü sancısız geçicek?
Doğumumda bile ağlıyorken; beni ölürken hangi doktor güldürecek?!
Hangi doktor beni düzeltecek derdime çare olacak,
Bana uzman bir psikolog lazım kendisi delirmeden önce!
Şizofrenim evet!
Ya sen nesin?
Ben hayal ettiğim aşkı yaşıyorum!
En azından o daha merhametli! İstediğim herşeyi yapıyor!
En çoğundan o senden güzel değil.. kokun dahildir ifademe!
O nasıl bir kokudur ki beni uçuruyor her an yıldızlara,
Tek tek kayıyoruz dünya manzarasına doğru ordan oraya..
Kollarımı kenetliyorum da öyle uyanıyorum hayal manzaramdan,
Sanırım sen de o ara mitoloji indiriyorsundur gökyüzünden..
Hesaba katmadığım ihtimal mi kaldı anasını satayım!
Herkesi kırdım! Herşeyi mi yaktım anasını satayım!
Esinlenmekten bile vazgeçtim kalemimi dolduran dolulardan!
Bacağını açan orospu kızlara bile aldırış etmediysem vay halime!!
Ben sanırım buldum senin hastalığını..!
Evet evet buldum! Senin yaşadığın dünyan anhedonia.
Ben sanırım buldum kendi hastalığımı..!
Evet evet buldum! Benim yaşadığım dünyam melancolia.
Bu dudaklar her an-an be an yapışırdı ince uzun parmaklarına,
Lakin artık yok sana dahi herhangi birşey!
Sen herşeyi silip attın!
Herşeyi yırttın!
Herşeyi kırdın!
Herkesi yaktın!
Hiçe saydın!
Vurdun!
Parçaladın!
Diktin!
Çözdün!
Düğüm attın!
Kör düğüm!
Âmâ!
Vâveylâ!
Elveda Ulu rayihana!
Seyahatim çok uzaklara!
Felaketin yanı başında!
Bedduam seninle!
Beddualarım seninle atalay!
Geçmişini biliyorum senin her ulu rayihana!
İnancının geçmişini sikeyim namahrem edebiyatımla!
Kur’an’ımıza tapacaksın Rab’bımdan af dileyerek!
O zaman senin adına ben de dua edicem ulu Rab’ba!
Şimdi öl!
Şimdi çök dizlerinin üzerine!
Ateşleyeceğim seni bir bir tek tek çift mermilerle!
Karnındaki bebeğimi öldüreceğim hiç titremeden;
Senden kalan tek şey yokluğun olmalı aptal şey!
Allah’a en çok ettiğim dua senin ölmen oldu biliyor musun?
Ama ölmedin; en son babama ettiğim dua tutuyordu diye herhalde!
Melek doğmuştu vaveyladan önce,
Şimdi kendimi o Azrail meleğine bırakıyorum nişanesiyle..
Geber rayihana lakin geber!
Bana çektirdiğim acılara lanet olsun! Haram zıkkım olsun mutluluğuna!
Ama helal olsun nasıl cevap vermedin ulumalarıma!
Ve helal olsun söz tezgahımdaki sana hitap ettiğim edebiyat mahzenim!!!
Ve şimdi öl hadi suratıma bakacak gücün kaldıysa!
..
Vaveyla’nın son sözü şuydu;
’Güçsüz olduğunu söyleyebilecek gücün olsun yeter..’
ERAY DEDİK
Eray Dedik (Eray Dedik)
» TARIK YİĞİT AŞK ŞİİRİ
» HALİM
» biraz cesaretli olsanda beni sevdiğini söylesen hiç kimseden korkmadan
» bilmiyorum
» umut
» Gözlerimden anla
» Gözlerimdeki darağacı
» Merhaba
» Özledim Seni - Can Yücel
» Yazım hayatımın başlangıcı
» Ölmez ******
» ellerimi tut
» Merhaba :)
» 23 MART 2012 DUYURU
» MURADA ERMEDİM
» DUDAKLARIN ÜRPERSEDE SÖYLESİN
» Sevdiği kıza şiir yazdı....
» Sevdiği kıza şiir yazdı....
» İstanbulda güzelmiş, senin kadar olmasa da